Sinfonía neoliberal de M.Rajoy

PUBLICADO EN :  Galicia Confidencial; La Opinión; La Región; Faro de Vigo; Atlántico Diario; Globedia

España vive un avatar político sen precedente, ata o extremo que para afianzar o neoliberalismo suspendéronse de facto aspectos esenciais da Constitución, e todo, á marxe dunha cidadanía expropiada do seu poder constituínte e unha soberanía popular convertida en mera retórica

O Partido Popular persistindo na súa dinámica de manipulación, asocia interesadamente a taxa de crecemento coa saúde económica do país, a sabendas que o seu índice non garda relación de correspondencia co desenvolvemento funcional da nosa democracia, pois resulta evidente que os rendementos xerados pola situación de bonanza que preconizan, en nada reverten en aspectos como a educación a sanidade pública, nin por conseguinte en melloras sociais e de benestar da cidadanía, é dicir, o crecemento económico español do que alardea o Presidente Rajoy máis que reportar melloras no desenvolvemento social acentuou a súa deterioración.

 A ninguén debese resultar sorpresiva esta tendencia cara á involución, de ter presente que a oligarquía logrou desde moito tempo atrás que os seus intereses convertésense nos preferentes do Estado, e iso, porque os grupos de poder económico apropiáronse da clase política - salvo de contadas excepcións - utilizando o resorte da corrupción como divisa de pago de tan degradante transacción.

Sobra dicir por tanto que a soberanía popular que teoricamente sustentaba o modelo democrático urdido na Transición foi progresivamente suplantado polos grandes oligopolios, sendo na actualidade eses poderes fácticos quen en realidade toman as decisións fundamentais e fixan as liñas de actuación convertendo dese modo a os teóricos órganos de representación cidadá en meras comparsas de ratificación dos seus intereses. 

E o que é peor, coa participación cómplice de quen non exercendo como tal , seguen arrogándose a condición de representantes da vontade popular e referendando desde a súa deslealdade os excesos perpetrados por esta elite de traficantes do alleo, ao revestir os seus actos de lexitimación a través dunha lexislación formatada  a medida, á que logo, para maior empaquetado acuñan con sinal de economía de mercado.

Xa está ben por tanto de simulacros, non cabe que os artífices materiais da crise eríxanse agora en redentores tentando converter os indicios de crecemento económico nun fetiche ao que hai que render acatamento , pois por máis que o PP pretenda utilizar politicamente este patrón como referente da súa xestión, cando é unha pequena minoría quen toma rendemento do rexurdir económico mentres que o resto segue igual ou empeora, folga a utilización de altanerías propagandísticos.

Cando para medir o valor da economía, están a destruírse moitos factores que contribúen ao benestar humano, a utilización da devandita acepción en positivo resulta ademais de insolente unha broma de mal gusto totalmente inadecuada.

 O que aquí estase a dar  é unha adulteración planificada da realidade, onde a clase política gobernante utilizando a terxiversación estatística e a mass media da súa corda, dedícase a difundir enganosamente datos que difiren da realidade en aspectos tales como o incremento do PIB, o emprego xerado , a redución da taxa de paro, etc, coa única finalidade de crear unha realidade virtual da situación do país a través de " datos macro" ao só obxecto de configurar unha prosperidade artificiosa, e con iso facer crer que a estabilidade da nosa economía é incuestionable. 

A xulgar por tal actitude, do que se trata é de marear a perdiz, é decir, manter a indefinición para burlar a realidade e así seguir sostendo a falacia que a nosa economía está a crecer de forma sostida; aínda cando, aspectos como os inusitados índices de pobreza, a precariedade no emprego, a redución das pensións, a desprotección dos traballadores autónomos e as dinámicas de estraperlo na educación e a sanidade fagan que teñamos que encararnos a ese espello que desde as filas do PP non queren que nos miremos para que a farsa continúe . 

Este Goberno coa súa dinámica política e a súa marcada relación de dependencia dos mercados financeiros, deu mostras sobradas da súa falta de vontade para lograr que España funcione de forma debida e para instaurar un vínculo efectivo entre crecemento económico e progreso social, e este exercicio de negación non é froito da casualidade senón do obxectivo político que desde sempre sostiveron os gobernos do Partido Popular, en liña a impoñer a integración do país na orde neoliberal.

Por iso é polo que a única intención do Goberno de Mariano Rajoy é conducirnos coas súas prácticas cara á consolidación dunha democracia oligárquica de trazo estrutural marcadamente anti-social, cuxa finalidade comporta en si mesmo a sanción legal dun modelo de redistribución da riqueza anacrónico, onde a cidadanía desposuída da mesma véxase compeleda a sustentar o proceso de acumulación e concentración de capital nas mans duns poucos. 

Ante tan dramática realidade, marcadamente perniciosa para a cidadanía, os "duros axustes " do Partido Popular non fan máis que agravar a situación, que lonxe de resolverse vén acentuarse pola presión de tiranía dos especuladores do mercado e a complicidade duns políticos sen principios nin conviccións, non quedando por iso outro remedio, que actuar en defensa propia e iniciando en réplica un proceso de loita e de mobilización colectiva da sociedade civil.